Het kan ook allebei!
In december 2020 begon ik met fulltime freelancen. Nadat het me maar niet lukte om een baan te vinden – wat kan de arbeidsmarkt veranderen in twee jaar tijd! – trok ik de stoute schoenen aan: ik stopte met mijn werk in loondienst en ging fulltime als zzp'er aan het werk. Dat was fantastisch. Toch besloot ik afgelopen mei dat ik het anders wilde.
Hoe het begon
Terug naar december 2020. Na één LinkedIn-bericht stroomden de opdrachten binnen. Het eerste halfjaar vloog voorbij en ik draaide een goede omzet. Ik besloot: ik wil niet meer anders. Dit was het voor mij. Ik genoot van de afwisselende opdrachten, de ondersteuning die ik ondernemers bood, het contact met ondernemers, het schrijven én die vrijheid die ik erdoor kreeg. Ik kon werken wanneer en waar ik wilde.
Het was fantastisch, tot in juli 2021 de tegenslagen zich opstapelden. Achteraf had ik het al langer aan kunnen zien komen dat een grote opdrachtgever in zwaar weer zat. Dit stopte abrupt, terwijl daar een groot deel van mijn omzet vandaan kwam. Daar kwam een coronabesmetting bovenop en de vakantietijd achteraan. Het gevolg: stilte in september.
Die stilte beviel me allerminst, dus deed ik er alles aan om nieuwe opdrachten te vinden. Ik wilde dit werk blijven doen, dus ging hier echt voor. Ik heb allerlei masterclasses gevolgd, e-books gelezen en met verschillende ondernemers gesproken. Ook ben ik bij mezelf te rade gegaan: Wat is mijn missie? Wat wil ik bereiken, voor mezelf én mijn klanten? Waar wil ik voor gaan en staan? Ik ging me specifiek richten op de doelgroep ondernemers in de kinderopvang, zorg en welzijn. Die doelgroep gaat me namelijk aan het hart. Doordat ik SPH heb gestudeerd en heb gewerkt in de kinderopvang, weet ik veel over de branches. Bovendien geeft het schrijven hierover geeft mij écht energie.
Er knaagde iets
Dit was een goed besluit. Langzaamaan druppelden de opdrachten weer binnen. Ik kreeg het steeds drukker en mijn omzet verhoogde. Toch merkte ik dat er iets knaagde. Ik voelde me vaak gestrest en zat veel in mijn hoofd. Ik ben een denker en dat werd in die tijd erg versterkt. Hierdoor was ik minder ontspannen. Hoewel ik met mijn vriend had besproken dat we voor een bepaalde tijd prima van zijn salaris konden leven, voelde het vervelend dat ik financieel weinig bijdroeg.
Als ik met mensen sprak over mijn werk, dan had ik het over de vrijheid die het me bracht en de leuke opdrachten. 'Ik vind het fantastisch. Dat wil ik echt niet meer anders.’ De andere kant van de medaille was alleen dat het ook veel onzekerheid met zich meebracht. Ik voelde geen stabiele basis. Wilde ik die onzekerheid continu wel voelen? Nee, dat wilde ik niet.
Toch weer in loondienst?
Wat nu? Moest ik – financieel, met tijd en emotioneel – gaan investeren in een ondernemerscoach en hard gaan knallen voor die stabiele en zekere basis? Voor mijn gevoel was dit niet een juiste keuze. Moest ik dan weer in loondienst gaan werken? Dan raak ik wel die vrijheid kwijt die het freelancen met zich meebrengt én zou ik moeten stoppen met de leuke opdrachten die ik wel had. Ik had er ook echt geen behoefte aan om weer volledig in loondienst te gaan. Maar wat dan wel?
De meeste mensen die ik ken, werken in loondienst. Anderen werken volledig als zzp’er. Een aantal werken half in loondienst en half als zzp’er. Die laatste groep wil wel graag volledig als zzp’er gaan werken en daar hebben ze allerlei redenen voor, zoals: door mijn werk in loondienst kan ik minder tijd besteden aan mijn eigen bedrijf, waardoor deze minder hard kan groeien. Dit had ik steeds in mijn achterhoofd.
Ik lees en hoor dus overal dat het het beste is om te kiezen tussen loondienst of freelancen. Eerder was het dan ook geen serieuze overweging om beide wel te combineren, tot ik op een donderdagavond op de bank lag. Ik vroeg mezelf af: hoe kan ik ervoor zorgen dat ik niet continu die onzekerheid voel en wel de vrijheid blijf behouden? Dan is het combineren van loondienst en freelancen voor mij toch dé oplossing?
Het balletje ging rollen
Mijn grote vriend Google haalde ik erbij, op zoek naar vacatures voor parttime communicatiemedewerkers. Ik zag het een en ander voorbijkomen en besloot hier de volgende dag meer mee te gaan doen. Die vrijdag, nog voordat ik eraan toe was gekomen om hiermee aan de slag te gaan, stuurde mijn vriend mij een vacature door van ‘s Heeren Loo, de zorgorganisatie waar hij werkt. Ze waren op zoek naar een communicatiemedewerker in de regio Ermelo voor 16 uur in de week. Laat me even op een rijtje zetten wat dat betekent:
- Een communicatiefunctie
- Twee dagen in de week
- Een zorginstelling
- Een kwartier rijden en thuiswerken
- Een grote organisatie waarin ik nog veel kan leren
Je begrijpt dat mijn geluk niet op kon. Dit was preciés waar ik de avond daarvoor over had gefantaseerd. Hier was ik naar op zoek. Deze kans moest ik grijpen. Dat weekend stuurde ik een sollicitatiebrief. Twee weken later was het sollicitatiegesprek en de week erna hoorde ik dat ik het was geworden. Afgelopen juni ben ik er gestart. Het is onwijs snel gegaan en hoewel ik niet zo spiritueel ben, heb ik wel het gevoel dat dit zo had moeten zijn. Het klopt gewoon.
Wat wil ik hier nou mee vertellen? Dat het belangrijk is om te luisteren naar wat JIJ wil en niet naar wat anderen vinden, willen en doen. Velen willen – of zeggen dat ze dat willen, omdat anderen dat ook willen en ze het gevoel hebben dat ze dat dan ook moeten willen – fulltime als zzp’er of volledig in loondienst werken. Ik voel me het fijnst bij een combinatie van die twee.